پسرا شیرن، دخترا بادکنکن!

چند تا سوال با خوندن این پست دوستم برام ایجاد شد.

توی وجود کودکان، مخصوصا زیر 3 ساله ها چه چیزی وجود داره که ماها رو به سمت خودش جذب می کنه؟

این سوال رو از هرکسی بپرسید اغلب افراد یک جواب مشترک یا جوابهایی قریب به این مضمون می دهدند که: "معصومیت"! در وجود کودکان، چه دختر و چه پسر، یک معصومیتی وجود داره، یک بی آلایشی، یک سادگی و یک پاکی که برای ماهایی که در دنیای آدم بزرگها و خورده شیشه ی توی روح و رفتارشون گیر کردیم، زیبا و دوست داشتنی است.

اما بعد از 2-3 سالگی چی؟

آیا همین قدر پاکی و معصومیت بازم وجود داره؟

و آیا بین پاک و خالص "بودن" و "موندن" دختربچه ها و پسربچه ها تفاوتی هست؟ (این که بالاخره همه ما چه دختر و چه پسر، بعد از مدتی درگیر پلیدی های دنیای آدمها می شوند شکی نیست. منظورم اینجا بیشتر از 3-4 سالگی تا اواخر سنین دبستان است)

به شخصه فکر می کنم چیزی که ما از اون به عنوان سادگی و خالص بودن در کودکان یاد می کنیم منظورمون دور بودن آنها از گناه هایی مثل بدجنسی، دروغ، کلک زدن، حق و ناحق کردن، خودخواه بودن و چیزهایی شبیه ایناست. وقتی سادگی کودکانه از بین میره که کودک اینها رو یاد بگیره و مثل ما آدم بزرگها از اینها استفاده کنه. توی یادگرفتن اینها بین دختر و پسر تفاوتی نمی بینم. یعنی فکر می کنم همون قدر که دختربچه دروغ رو یاد میگیره به همون اندازه پسربچه هم یادش می گیره و توی این مورد با هم فرقی ندارند واگر قرار باشه که "معصومیت کودکانه" با یادگیری این بدی ها از بین بره، پس در میزان ماندگاری! خلوص کودکان، چه پسر و چه دختر فرقی وجود نداره!!!!

و هر دو جنس هم دوست دارند ادای بزرگترها را دربیاورند، یعنی کارهایی که آنها می کنند و کارهایی که "کودک آنها را بیشتر در آن حال می بیند". کودک مادر خود را در خانه بیشتر می بیند که مشغول خانه داری است و حتی اگر مادر شاغل هم باشد، هیچ وقت مادرش را سرکار و در حال انجام شغلش ندیده! و پدر را هم کسی می بیند که صبح زود از خانه بیرون می رود، کار می کند، پول در می آورد، خرید می کند و شبها هم دستپخت مامان خانوم را نوش جان می کند! (البته هر دو جنس با وجوه دیگری از زن و مرد در فیلم و سریال و این طرف و اون طرف هم آشنا می شوند، اما پدر و مادر  خود را اغلب مثل حالت بالا می بینند) بالطبع دختربچه ها ادای زنها و پسربچه ها ادای مردها را در می آورند!

اگر کسی این وسط پیدا شد که از اداهای دخترهای دبستانی یا پسرهای دبستانی خوشش نیامد، با توجه به اینکه که معتقدم بچه ها در کودکی بیشتر بر فطرت زنانه یا مردانه خود عمل می کنند، یعنی پسرها از همان اول با رفتارشان نشان می دهند که مذکرند! و دخترها نیز ثابت می کنند که مونث هستند!- چه برداشتی می شود کرد؟

برداشت من این است که اون شخص از اساس از رفتار زنانه یا رفتار مردانه خوشش نمی آمده که خوب قابل درکه! ممکنه یکی کلا از تریپ مردونه یا تریپ زنونه خوشش نیاد! خوش آمدن و نیامدن هم زوری نیست! اما فاجعه اش زمانیه که کسی زن باشه، زنونه رفتار کنه ولی از زنها خوشش نیاد! (که زیییییاد هم پیش می یاد!) و یا مرد باشه، مردونه رفتار کنه و از مردها دل خوشی نداشته باشه!(البته کم اتفاق می افته!!)

فکر کنم خانومها اون شعری که پسرا براشون تو بچگی می خوندن رو کم کم باور کردن! پسرا شیرن، مثه شمشیرن، دخترا بادکنکن، یه دست بزنی می ترکن!!!

کاش چند تا آقا! (منظورم جسیت مذکره) پیدا می شدن و می گفتن که اونها هم آیا پسربچه های سن دبستان رو از دختربچه های توی این سن بیشتر دوست دارن؟؟!