سر اسم اینجا خیلی به مغزم فشار آوردم ولی هنوز به نتیجه ای نرسیدم! یاد "همنام" جومپا لاهیری افتادم که می گفت توی هند حسابی سر صبر اسم بچه را میگذارند و حتی گاهی بچه تا هفت سالگی و وقت رفتن به مدرسه اسم رسمی ندارد! چون اسم رسمی باید یک معنی بلند و آرمان گرایانه داشته باشه!
اینجا هنوز در مرحله گوگول بودنه! ولی از اونجایی که اسم نداشتن بچه دلیلی برای زندگی نکردنش نیست، اسم نداشتن اینجا هم دلیلی بر ننوشتن من نیست ایضا! سو آی ویل رایت هیر!
گوگول من بالاخره خودش می فهمد کی باید نیکیل بشود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر