راستی چقدر خوب که تو قلقلکی هستی! نتیجه اش این می شود که حتی وقتهایی که روزهای تکراری و کارهای متراکم و پیچ در پیچ زندگی، هیچ بهانه ای برای خندیدن به دست و دل آدم نمی دهد، بلند و از ته قلب می خندیم، دیوارهای خانه از صدایمان می لرزد و با ما می خندد... اینجوری می شود که فکر نکنم کسی در عمر سه ساله زندگی مشترکش به اندازه ما اینقدر بی ریا و بی دلیل، بلند بلند خندیده باشد! اینجوری می شود که هرچقدر هم دنیا بخواهد روی عبوس و اخمالویش را نشانمان دهد، شادی یک خنده نخودی تحویلش می دهد، از در خانه مان به داخل سرک می کشد، می آید و...می ماند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر